آقا اصلا مگر نوشتن زورکیست!!
من دست به قلم بشو نیستم (همینیه که هست)
اصلا مگر این امتحانات فلان فلان شده اعصاب نوشتن برای آدم می گذارند.
فعلا با این گوجه ها همینجوری الکی کمی حال کنید چون اصلا حس عکس نوشت ندارم!
شنبه, ۱۳ دی ۱۳۹۳، ۰۵:۵۷ ق.ظ
امشب از آن شب هایی است که حرف زیاد دارم ولی لامصب ها را نمی توانم پیاده
کنم. انگار مغزم را داعشی ها تصرف کرده اند و هر واژه ای را که میخواهد قد
علم کند سرمیبرند.
بگذریم. عنوان مطلب دیالوگ نه چندان زیبای یک فیلم نه
چندان دلچسبی بود که دیشب بالاجبار که نه ولی بالاصرار در مسیر (فعل مناسب
پیدا نکردم فعلا بخونید:) دیدم :S
(آخه چرا زبان فارسی رو وقتی کتابی بنویسی انقد چندش از آب درمیاد؟)
---- اه اصن نوشتن و ولش کن حوصله سر هم کردن کلمات رو ندارم
دیالوگه این بود
«میدونی مهمترین کار زندگیت چیه؟
مهمترین کار زندگیت اینه که بفهمی مهمترین کار زندگیت چیه!»
میخواستم کلی چرت و پرت سر هم کنم ولی نمیدونم چرا چرت و پرتم نمیاد
اصن با همتون قهرم (شکلک قهرم بلد نیستم خودت تصورش کن)
جمعه, ۱۲ دی ۱۳۹۳، ۰۵:۵۹ ق.ظ
اول اجازه بدهید ابهامات عنوان را برطرف کنم
"یک جوری نوشت" جمله نیست، دقیقا نمیدانم در زبان فارسی به آن چه میگویند، شاید چیزی مثل صفت باشد، هرچه باشد جمله نیست.
این "یک جوری نوشت است" نوشتن از سر بیکاری و بیخوابی، نوشتن شب امتحانی، نوشتن تنهایی، نوشتن برای نوشتن، همین!
کلا چند وقتیست انقدر کار روی سرم ریخته (مدیونی اگه فک کنی میخوام بگم سرم شلوغه) که نمیدانم چطوری وقت کشی کنم.
بعد از کلی وقت تلف کردن به انضمام نتایج پست اول به این نتیجه رسیدم که این کار را با وبلاگ نویسی انجام دهم.
خوب از کجا شروع کنیم؟! مسائل روز چطور است؟ بنشینیم راجع به علل و عوامل طولانی شدن صحبت های آقای ظریف با جناب (!) اشتون در طی مذاکرات ژنو 2n+1 و تاثیر آن بر افزایش نوسانی قیمت نفت در جنوب آفریقای شمال شرقی عرض طویل کنیم چطور است؟ حتی می توانیم اینکار را با نوشتن خاطرات احمقانه و بی فایده یک روز صد در صد به ظاهر معلولی ("معلولی" غلط تایپی بود ولی گذاشتم بمونه (البته قبلش تردید داشتم بذارم یا نذارم واسه همین یه بار پاکش کردم(حالا اصلن چه لزومی داره دیگران بدونن من چیو چجوری غلط تایپ کردم؟!!!(-_-))))(وای یه پرانتز اضافی گذاشتم الان سینتکس ارور میده :)
